Με αφορμή την ανάγνωση του βιβλίου Το σπίτι στην ομίχλη του Neil Gaiman, ο μαθητής του Ομίλου μας Θάνος Βάντζιος έκανε μια απόπειρα να ανασυνθέσει ποιητικά την ιστορία της Κόραλαϊν και μοιράστηκε μαζί μας τη δημιουργία του:
Κόραλαϊν
 |
| by Daffupanda (deviantart.com) |
Ζούσε ζωή
αρμονική
όμορφη
ποιοτική.
Όμως έγινε
μουντή
άσχημη και
βαρετή.
Οι γονείς
δεν την κοιτούσαν,
αλλά μόνο
της μιλούσαν.
Κι αυτή
όλο περιπλανιέται
γιατί
αλλιώς βαριέται.
Είχε
γειτόνισσες ψωνάρες
- λέγαν
ότι είναι ηθοποιάρες -
κι έναν
γέρο γείτονα τρελό
των
ποντικών τον μουσικό.
Την είχανε
προειδοποιήσει
αλλά πού να σταματήσει…
Την πόρτα
πέρασε φευγάτη
να ξεφύγει
από τα πάθη.
Βγήκε σε
κόσμο μαγικό
όμορφο και
ζωηρό.
Όλα είχανε
αλλάξει
κι απ’ τη
χαρά της πήγε να πετάξει.
Οι γονείς
ευγενικοί
και πολύ
πιο ζωηροί,
της έδωσαν
ό,τι ποθεί…
μέχρι και
τούρτα γευστική!
Κι όταν
για δώρο άκουσε…
η αγωνία
την τάραξε.
Μα κάτι
είχε προσέξει απ’ την αρχή,
οι γονείς
για μάτι είχαν κουμπί!
Το δώρο
δεν ήξερε τι ήταν:
ένα καπέλο
ή μια σφυρίχτρα.
Το μόνο
που είδε ήταν κουμπιά,
της
φάνηκαν τρομακτικά.
Θα έβλεπε
μόνο σκοτάδι,
γι’ αυτήν
θα ήταν πάντα βράδυ.
Έτρεξε την
πόρτα να διαβεί
στο σπίτι
το κανονικό να βγει.
Οι γονείς
δεν ήταν πια εκεί,
μα δεν την
πείραξε πολύ.
Κάθισε να
φάει και τηλεόραση να δει
και μετά
έπεσε να κοιμηθεί.
Περάσαν μία
δυο τρεις μέρες
και την
πιάσαν οι φοβέρες.
Πού να
πήγαν οι γονείς;
Χάθηκαν
από προσώπου γης.
Τους
αντίκρισε σ’ ένα καθρέφτη,
ήταν πολύ
φοβισμένοι.
Η λέξη που
έγραψαν την τάραξε πολύ,
«Βοήθεια»
αλλά γιατί;;
Έτρεξε
ξανά στην πόρτα,
την πέρασε
με φτερά στα πόδια,
τους
γονείς της πάει να βρει
και την
άλλη μητέρα να εκδικηθεί.
Ήξερε ότι
αυτό που έκανε ήταν τολμηρό,
μόνο μία
σοφή γάτα είχε για βοηθό.
Την άλλη
μητέρα τη μισούσε
και
συνέχεια της αντιμιλούσε.
Μια φορά
της μίλησε άσχημα πολύ
και αυτή
την έκλεισε σε καθρέφτη φυλακή.
Εκεί βρήκε
άλλα τρία παιδιά
ταλαιπωρημένα
και χωρίς ψυχές αυτά.
Την
παρακάλεσαν τις ψυχές να βρει
για να
ξαναζήσουν ζωή αληθινή.
Κι όταν
την έβγαλε η μητέρα,
συμφωνία
έκαναν μοιραία.
Πώς να
βρει την κάθε ψυχή;
Είχε πέτρα
μαγική…
στο μέρος
του σπιτιού που ήταν διαφορετικό
κι εκεί
που η μητέρα άφησε τον πατέρα μεταμορφωμένο σε φρικιό…
Όταν βρήκε
και την τρίτη ψυχή,
η μητέρα
ήταν θυμωμένη πολύ.
Πήγε να
την παγιδεύσει,
αυτή όμως
κατάφερε να δραπετεύσει.
Κέρδισε
πίσω τους γονείς
κι από τότε
δεν παραπονέθηκε κανείς.
Ζούσαν
όλοι τους καλά
όμορφα κι
αρμονικά!
Την
ιστορία της Κόραλαϊν εξιστορώ
για να μας
βάλω στον πειρασμό
να γνωρίσουμε όλοι μας τον άλλο μας εαυτό…
κι αυτό
που δεν γνωρίζουμε να βρούμε στο λεπτό.
Πολύ καλό ποίημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλειο!!!!🇬🇷
ΑπάντησηΔιαγραφή